Το Hollow Knight υπήρξε για χρόνια πηγή έμπνευσης για αμέτρητες νέες ομάδες ανάπτυξης αλλά και για δημιουργούς τέχνης, από ζωγράφους έως μουσικούς. Παραμένει ένα παιχνίδι που αγαπήσαμε και εξακολουθεί να αγαπιέται από εκατομμύρια παίκτες σε όλο τον κόσμο. Η σκοτεινή, γοητευτική ιστορία του, τα χαριτωμένα αλλά και ανατριχιαστικά σχέδια του, η λεπτομέρεια του κόσμου και η αίσθηση της εξερεύνησης είναι μερικά από τα στοιχεία που θα μας εντυπωσιάσουν και μας ωθούν να ανακαλύψουμε κάθε γωνιά, κάθε κρυμμένο μυστικό.
Το Hollow Knight όμως είναι και ένα δύσκολο παιχνίδι. Με αμέτρητες εμπνεύσεις από γνωστά metroidvania, περιμέναμε έναν τίτλο που θα ισορροπούσε ανάμεσα στο προκλητικό, αλλά, και στο προσβάσιμο. Ωστόσο, σε κάθε του βήμα, από την αρχή έως και το τελευταίο DLC, υπενθυμίζει πως η δυσκολία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς του. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια της τελευταίας δεκαετίας. Πρόκειται για ένα έργο που ξεκίνησε ταπεινά και εξελίχθηκε σε θρύλο. Για χρόνια αποτέλεσε σημείο αναφοράς σε παρουσιάσεις νέων τίτλων, με το κοινό να στρέφει συνεχώς το βλέμμα του προς το πολυπόθητο Hollow Knight: Silksong, το DLC που μετατράπηκε σε ένα ολοκληρωμένο sequel.
Μια αναπαντεχη εκπληξη
Ομολογώ πως το Silksong δεν μου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τουλάχιστον από την ανακοίνωσή του, μέχρι πρόσφατα. Μπορούσα όμως να καταλάβω την ανυπομονησία, τη γοητεία και την ομορφιά που συνόδευαν το σύμπαν του. Σε έναν βαθμό μάλιστα, το απόλαυσα περισσότερο απ’ όσο περίμενα. Παρ’ όλα αυτά, η διαρκής ροή νέων κυκλοφοριών που τραβούσαν την προσοχή μου, σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη δυσκολία του παιχνιδιού, με απέτρεψαν έμμεσα από το να το συνεχίσω. Έτσι, το ανέβαλα ξανά και ξανά.
Όταν λοιπόν ανακοινώθηκε η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του sequel σκέφτηκα πως ήταν μια καλή αφορμή για να το ολοκληρώσω. Περισσότερο ώστε να είμαι έτοιμος για την συνέχεια. Αυτό που διαπίστωσα ήταν πως, ίσως για τους πιο έμπειρους, είναι ένας τίτλους που είναι εύκολο “pick up and play” με την έννοια ότι θυμόμαστε εύκολα τον χειρισμό και τους μηχανισμούς του, αν το έχουμε παίξει στο παρελθόν. Έτσι, ολοκλήρωσα τον πρώτο τίτλο, τουλάχιστον μέχρι σε ένα σημείο του Pantheon και θεώρησα πως ήμουν έτοιμος για αυτό που ερχόταν. Τελικά… δεν ήμουν.
Το Silksong ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία με τον προκάτοχό του, μα με έναν αέρα ανανέωσης που δεν περνά απαρατήρητος. Η νέα πρωταγωνίστρια, η Hornet, έχει ένα πιο γρήγορο και ευέλικτο gameplay, κάτι που από μόνο του διαφοροποιεί σημαντικά την εμπειρία. Το μοτίβο της παρουσίασης στους κόσμους, την ατμόσφαιρα και τους χαρακτήρες, είναι εξίσου πλούσιο σε λεπτομέρειες και μυστικά που απαιτούν την ίδια υπομονή και επιμονή.
Χρωμα, ομορφια & χαος
Η ιστορία εκτυλίσσεται μετά τα γεγονότα του Radiance Storyline και επικεντρώνεται στη Hornet, η οποία βρίσκεται αιχμάλωτη σε μια πομπή που ταξιδεύει προς το βασίλειο του Pharloom. Εκεί ξεκινά το ταξίδι της αναζήτησης της καταγωγής της, αλλά και της προέλευσης των δυνάμεών της. Αυτή η αναζήτηση θα μας οδηγήσει μέσα από ένα βασίλειο που κρύβει μια σκοτεινή, νεκρή πλευρά αλλά και “τυφλούς” πιστούς που οδηγούνται, άθελά τους, στον θάνατο.
Από τα πρώτα λεπτά το νέο βασίλειο μας γοητεύει. Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνουμε πως όντως, αυτά τα 7 χρόνια, η ομάδα ανάπτυξης διασκέδασε την διαδικασία. Από τα πρώτα λεπτά που μπήκα στο Bone Bottom, την πρώτη κύρια περιοχή του Pharloom, “βομβαρδίστηκα” με μια υπέροχη παλέτα χρωμάτων, ποικιλία σε πλάσματα και παρασκήνια και έναν εκκεντρικό συνδυασμό από NPCs που ξεχώριζαν με την εμφάνισή τους. Αυτή η ομορφιά όμως είναι σαν ένα τριαντάφυλλο. Χρωματιστό, ζωντανό, όμορφο, αλλά ο κορμός του γεμάτο αγκάθια που μπορούν να σε πονέσουν με ένα γερό άγγιγμα. Έτσι και εδώ, το παιχνίδι δείχνει πως είναι πιο δύσκολο απ’ότι γνωρίζαμε.
Οι εχθροί χτυπούν γερά, με διπλάσιο ποσοστό ζημιάς σε σχέση με αυτό του πρώτου παιχνιδιού ακόμα και στο κανονικό επίπεδο δυσκολίας. Αγκαθωτές παγίδες, καρφιά και παγκάκια-παγίδες περιμένουν να με πιάσουν απροετοίμαστο, ενώ δύσκολες διαδρομές γεμάτες εμπόδια, επίπεδα από το πουθενά και λάκκοι ξεπρόβαλαν την πιο ακατάλληλη στιγμή για να με τιμωρήσουν. Η εξερεύνηση βρίσκεται στο επίκεντρο της εμπειρίας, κάτι που φαίνεται και στις πιο ήσυχες στιγμές. Εκεί που νομίζεις ότι κάνεις μια ανάπαυλα σου έρχεται από το πουθενά ένα έντομο για να σε κατασπαράξει.
Η μεγάλη δυσκολία είναι και η γοητεία του. Το Pharloom μας μισεί και θέλει να μας κρατήσει μακριά ή πιο σωστά, θέλει να κρατήσει μακριά αυτούς που δεν αξίζουν, τους αδύναμους. Κεντρικό θέμα, το μετάξι και ο τρόπος που συνδέει τα πάντα, σαν το νήμα της ζωής. Οι εργάτες που παλεύουν μέχρι θανάτου και η θρησκεία του μεταξιού και των αραχνών σφίγγουν σαν δεσμά γύρω από τους προσκυνητές που θα βρούμε όσο ανεβαίνουμε το βασίλειο. Η σκληρότητα του Silksong είναι υφασμένη σε κάθε του πτυχή, ακόμα και στην αφήγηση, κάτι που κάνει την εμπειρία πιο πλούσια. Όσο ανελέητο κι αν γίνεται κάποιες φορές, αυτό το μέρος κρύβει μια μαγεία που δύσκολα βρίσκουμε σε παιχνίδια του είδους. Κάθε μικρή πτυχή, κάθε μικρό μυστικό που μας περιμένει σχηματίζει ένα παράδοξο τοπίο ομορφιάς και τρόμου, που με έμαθε να ανέχομαι, ακόμα και να αγαπώ μέχρι και τις αποτυχίες μου.
Μια νεα εργαλειοθηκη
Πως θα μιλούσα για εξερεύνηση αν δεν έδινα και βάση στον τρόπο που κινείται η Hornet. Ο Knight μπορεί να είχε μια εργαλειοθήκη που τον βοηθούσε να κινείται σε δύσβατα σημεία. Η Hornet όμως είναι μια σφαίρα που δεν περιορίζεται, δεν σταματά. Είναι πολύ πιο γρήγορη από τον Knight και με την βοήθεια του μεταξιού της ξεκλειδώνει νέες ικανότητες και δυνατότητες που ενισχύουν την ταχύτητα και την καθετότητα της. Αντί να περπάταμε, πλέον τρέχουμε και όσο τρέχουμε μπορούμε να επιτεθούμε, κάτι που πολλές φορές οδηγεί σε combos και ασταμάτητα χτυπήματα, αν ξέρουμε να τα αξιοποιήσουμε κατάλληλα. Αν θέλουμε να γιατρευτούμε χρησιμοποιούμε το μετάξι είτε στο έδαφος είτε στον αέρα, επιτρέποντάς μας να είμαστε πιο ευέλικτοί με τις προσεγγίσεις μας σε κάθε μάχη.
Αυτή η ταχύτητα και η ευελιξία είναι απαραίτητες αρετές ειδικά αν σκεφτούμε το μέγεθος του Pharloom. Ναι, ο χάρτης του πρώτου παιχνιδιού ήταν μεγάλος αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αχανές περιβάλλον, με περιοχές γεμάτες μυστικά, δωμάτια και όμορφα τοπία, με έναν χάρτη που είναι πραγματικά τεράστιος και θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερος αν η Team Cherry συνέχιζε την ανάπτυξη. Σαν να μην φτάνει αυτό, προς το τέλος του παιχνιδιού γίνεται και μια αλλαγή a la Symphony of the Night αλλάζοντας τον χάρτη σε σημείο που αξίζει ένα ακόμα πέρασμα.
Πέρα από την εξερεύνηση, όμως, το σύστημα μάχης είναι ένα από τα στοιχεία που γνώρισε πολλές αλλαγές, προσθήκες και βελτιώσεις. Η Hornet ξεκινάει με ένα move set και, όσο προχωράμε, αυτό επεκτείνεται με εργαλεία και νέες ικανότητες. Τέλος, στο Hollow Knight, είχαμε και τα Charms που μας άνοιγαν νέες δυνατότητες και builds. Στο Silksong αυτά αντικαθίστανται με εργαλεία και μηχανήματα που φοράμε πάνω στα Crests μας, “σφραγίδες” δύναμης που αλλάζουν το στυλ παιχνιδιού αλλά και τις επιθέσεις που πραγματοποιούμε. Το Hunter’s Crest αποτελεί το βασικό μοτίβο κινήσεων της Hornet, αλλά ανακαλύπτοντας νέα Crest, οι επιθέσεις μας διαφοροποιούνται και αλλάζουν, δίνοντάς μας περισσότερες επιλογές. Για παράδειγμα, το Wanderer’s Crest μας επιτρέπει γρηγορότερες επιθέσεις σε ένα παρόμοιο μοτίβο με εκείνο του Knight (για όσους προτιμούν το πιο παραδοσιακό playstyle), ενώ το Architect’s Crest αλλάζει τις επιθέσεις μας και μετατρέπει το Needle σε… τρυπάνι.
Αναφορικά με τα Charms και τα Crests, αυτά έχουν αντικατασταθεί στο Silksong από τα Tools και τις Silk Skills, εργαλεία και επιθετικές ικανότητες που δίνουν στη Hornet τη δυνατότητα να διαμορφώνει κάθε φορά ένα ξεχωριστό στυλ παιχνιδιού. Προς το τέλος, μπόρεσα να δημιουργήσω ένα build που μου επέτρεπε να ρισκάρω περισσότερο, βουτώντας στη μάχη χωρίς να με απασχολούν ιδιαίτερα οι συνέπειες. Υπάρχουν εργαλεία που ταιριάζουν σε κάθε στυλ, με άλλα να προσφέρουν παθητικά οφέλη, όπως το να δίνουν στις επιθέσεις ιδιότητες δηλητηρίου ή φωτιάς, άλλα να διευκολύνουν την κίνηση, και άλλα να αποδεικνύονται σωτήρια στις μάχες με τα bosses, προσφέροντας την απαραίτητη ευελιξία ή δύναμη τη στιγμή που χρειάζεται περισσότερο.
Ροζαρια & θανατος
Στο Silksong έχουμε μια εντυπωσιακή ποικιλία εργαλείων και ικανοτήτων που μπορούμε να ξεκλειδώσουμε με διαφορετικούς τρόπους. Από αυτά, αρκετά κρύβονται πίσω από bosses, άλλα βρίσκονται σε μυστικές τοποθεσίες του χάρτη, ενώ κάποια δίνονται ως ανταμοιβές μετά από αποστολές ή πρέπει να αγοραστούν, όπως συνέβαινε και στο Hollow Knight. Η μεγάλη διαφορά εδώ είναι το οικονομικό σύστημα, αφού πλέον έχουμε δύο νομίσματα, τα Rosary Beads και τα Bone Shards. Τα Beads λειτουργούν ως το βασικό νόμισμα του βασιλείου, ενώ τα Shards χρησιμοποιούνται ως πυρομαχικά ή «καύσιμο» για τα εργαλεία. Για να αποκτήσουμε όλα τα εργαλεία απαιτείται η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού Beads, κάτι που συχνά σημαίνει πολύωρο grind, το οποίο με την σειρά του ενθαρρύνεται κυρίως στη μέση του παιχνιδιού, ώστε να αποφύγουμε ατελείωτα πισωγυρίσματα.
Ο θάνατος, που εδώ είναι πάρα πολύ συχνός, συνεπάγεται την απώλεια των Beads μαζί με ένα ποσοστό του μεταξιού μας. Αυτά παραμένουν στον «τάφο» μας μέχρι να επιστρέψουμε και να τον καταστρέψουμε, όμως αν πεθάνουμε ξανά στο μεταξύ, χάνονται για πάντα. Ένας γνώριμος μηχανισμός για όσους έπαιξαν το πρώτο παιχνίδι. Αν δεν θέλουμε να ρισκάρουμε, υπάρχει η επιλογή να μετατρέψουμε τα Beads σε κομπολόγια, μια ασφαλή μορφή αποθήκευσης που αποδεικνύεται πολύτιμη στην εξερεύνηση, ιδίως αν σκεφτούμε πως πολλά παγκάκια και σημεία Fast Travel απαιτούν πληρωμή για να ενεργοποιηθούν την πρώτη φορά. Έτσι, η σωστή διαχείριση του νομίσματος γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής στρατηγικής μας.
Το micromanagement αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του gameplay και αποδεικνύεται ανεκτίμητο, είτε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέους εχθρούς, είτε όταν εξερευνούμε άγνωστες περιοχές γεμάτες παγίδες και κινδύνους, είτε στις σκληρές μάχες με τα bosses. Και τα bosses, είναι ακριβώς που ξεχωρίζουν ως το αποκορύφωμα της εμπειρίας με εντυπωσιακές και απολαυστικές αναμετρήσεις με πλάσματα που διαθέτουν μοναδική εμφάνιση, ξεχωριστό move set και την ιδιαίτερη αισθητική που χαρακτηρίζει όλο το παιχνίδι.
Μάχες όπως με τη Widow, τη Lace, την Phantom ή τα bosses του τελευταίου Act, μένουν χαραγμένες στη μνήμη, όχι μόνο χάρη στο σχεδιασμό τους και το lore που τα περιβάλλει, αλλά και λόγω των απαιτητικών επιθέσεών τους. Κάθε μάχη είναι φτιαγμένη με φροντίδα και λεπτομέρεια κι ακόμα κι όταν η ήττα μοιάζει αναπόφευκτη (ιδίως με το σκληρό 2 Mask Damage), η πρόκληση λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη που μας ωθεί να παρατηρούμε καλύτερα, να «διαβάζουμε» πιο άμεσα τα μοτίβα των αντιπάλων και να αποφεύγουμε τις επιθέσεις τους με ολοένα και μεγαλύτερη ακρίβεια. Ακόμα και η τελική μάχη ακολουθεί την ίδια λογική. Οι επιθέσεις φαίνονται αρχικά να έρχονται από παντού, αλλά όσο παρατηρούμε αυτές αποκαλύπτονται σαν ένα ανοιχτό βιβλίο που απαιτεί απλώς αδιάκοπη συγκέντρωση.
Η μαγεια του Silksong
Όταν όλα φαίνονταν “βουνό”, θυμήθηκα μια αρετή που αξιοποίησα στο Elden Ring. Πήγαινε κάπου αλλού και επέστρεψε στο σημείο που σε δυσκόλευε, αργότερα. Αυτό διότι το Hollow Knight: Silksong είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που απαιτεί τα πάντα από εμάς. Πολλά bosses θα αποτελέσουν εμπόδιο για την πρόοδό μας αλλά όταν καταφέρουμε να τα νικήσουμε ανταμειβόμαστε με ακόμα περισσότερο περιεχόμενο, ακόμα περισσότερη εξερεύνηση, ακόμα περισσότερη εμπειρία και δύναμη. Οι παράπλευρες αποστολές από την άλλη, λειτουργούν σαν ένα μικρό power-up αλλά και ως μια αφορμή να εξερευνήσουμε τον χάρτη με μια νέα ματιά. Σε όλα αυτά, τα εμπόδια υπάρχουν για κάποιο λόγο, όχι μόνο για κάποιο διασκεδαστικό platforming, αλλά ως ένας τρόπος να δεθούν οι εμπνεύσεις του από τα Souls και τα Metroidvanias ώστε να υπάρχει πάντα κάποιος σκοπός.
Αυτή είναι και η μαγεία του Hollow Knight: Silksong. Η ιστoρία μιας ηρωίδας που ξεκινά από τα χαμηλά και σταδιακά εξελίσσεται σε μια ασταμάτητη δύναμη, ικανή να αντιμετωπίσει ακόμα και θεότητες. Η ικανοποίηση που νιώθεις όταν ξεπερνάς ένα γιγαντιαίο εμπόδιο είναι ανεπανάληπτη και συχνά λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για να συνεχίσεις. Προσωπικά, περίμενα ότι θα δυσκολευόμουν πολύ να το ολοκληρώσω ή ότι η αδιάκοπη εξερεύνηση για την ανακάλυψη κάθε μυστικού θα με κουράσει, όμως γρήγορα διαπίστωσα ότι ήθελα να βρω τα πάντα. Το παιχνίδι συνεχώς μου έδινε λόγους, νέες δυνάμεις και ικανότητες εξερεύνησης, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μου μέχρι και το τέλος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το να καταφέρω να κάνω το “πολυπόθητο” 100%.
Συμπερασμα
Το Hollow Knight: Silksong είναι μια απολαυστική εμπειρία. Συνδυάζει τέλεια την ομορφιά με την πρόκληση, καθηλώνοντάς μας με την αισθητική, τη λεπτομέρεια και τη ζωντάνια του κόσμου του. Κάθε μάχη, κάθε παζλ και κάθε μυστικό προσφέρει μια αίσθηση επίτευξης και ικανοποίησης. Η Hornet, με την ταχύτητα και την ευελιξία της, δίνει την ελευθερία να πειραματιστούμε, να ρισκάρουμε και να διαμορφώσουμε το δικό μας στυλ παιχνιδιού. Παρά τη σκληρότητα και την απαιτητικότητα του, η πρόκληση γίνεται μέσο για να εκτιμήσουμε ακόμη περισσότερο τον κόσμο, την αφήγηση και τις δυνατότητες που μας προσφέρει.
Eίναι ένα παιχνίδι που σε μαθαίνει να αγαπάς την αποτυχία και να βρίσκεις χαρά ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Σίγουρα θα είναι τα καλύτερα 20€ που θα δώσετε ποτέ και δικαίως θα κονταροχτυπηθεί με το Clair Obscur: Expedition 33 για το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς.
