Η κυκλοφορία ενός τίτλου Tekken αποτελεί ένα event που δύσκολα χάνει κανείς. Πρόκειται για μια σειρά που άγγιξε γενιές, με άτομα παθιασμένα και μη με τα fighting games και το community. Το Tekken αποτελεί τη μόνη σειρά από fighting games, που έχω ακολουθήσει στενά (από το Tekken 3 και μετά). Αν και η σχέση μου με τα fighting games είναι πάντα περιστασιακή, δε θα έχανα ποτέ την ευκαιρία να βρεθώ με φίλους και να πολεμήσω με αγαπημένους χαρακτήρες.
Είναι λίγο μια πρόκληση η δομή ενός review για ένα τέτοιο παιχνίδι, αλλά θα σταθώ στους άξονες του story, gameplay, art style και ήχου, και κλείνοντας θα ενοποιήσω την κατάσταση του online και ποιότητας content, που προσφέρει σαν game.
Το TEKKEN 8 έχει αναπτυχθεί σε Unreal Engine 5, από τους ARIKA, BANDAI NAMCO Studios και Tekken Project. Κυκλοφόρησε στις 25 Ιανουαρίου 2024, για PlayStation 5, Xbox Series X|S και PC (Steam/Microsoft Store).
Το Tekken έχει διχαστεί ανάμεσα σε δύο μεθόδους απόδοσης της κεντρικής αφήγησης. Από τη μία εντοπίζουμε τα Tekken 3-5, που η αφήγηση εκτυλίσσεται γύρω από το Iron Fist tournament και αφορά τον κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά. Εκεί πιο κεντρικοί χαρακτήρες θα είχαν ιδιαίτερα stages στο τέλος και το canon ending θα αποφασίζονταν με τον επόμενο τίτλο (spoiler alert: πάντα τα Jin endings ήταν). Με το Tekken 6 η Bandai Namco άρχισε να πειραματίζεται με ένα κύριο story mode. Tο οποίο παρουσιάζει μία σταθερή αφήγηση και προχωράει το Mishima Saga ενώ παράλληλα προσφέρει side character stories.
Με το Tekken 7 αυτή η συνταγή έφτασε σε ένα άλλο επίπεδο, με δυναμικές εισαγωγές στη μάχες και άψογη σκηνοθεσία και χορογραφία. Όλα έδειχναν να έχουν φτάσει στο καλύτερο δυνατό επίπεδο, με κάποια αρνητικά, όπως έναν πολύ κακό αφηγητή και αρκετά filler fights, το Tekken έδειχνε να βρήκε την ιδανική ισορροπία. Το Tekken 8 λοιπόν χτίζει πάνω στα δυνατά σημεία και εξαλείφει αδυναμίες. Ο δυναμικός χαρακτήρας της εναλλαγής των μαχών τρέχει στο 200%, η σκηνοθεσία εμπεριέχει στιγμιότυπα που θα μπορούσαν να γίνουν wallpapers και η αφήγηση της πιο δυσλειτουργικής οικογένειας σε fighting game βιώνει μία κλιμάκωση. Ιδίως αναφορικά με τον χαρακτήρα του Jin.
Παράλληλα μαζί με την κεντρική αφήγηση εντοπίζουμε πάλι τα character episodes σε μία πιο ενισχυμένη version του 7. Αν και μ’ αρέσει αυτό το mode από ιστορικής άποψης, μιας και θυμίζει παλιούς τίτλους, νιώθω πως εν τέλει είναι απλά για να ικανοποιεί τη σύμβαση της πιο χαλαρής και αστείας πτυχής της σειράς.
Από εικαστικής άποψης το Tekken 8 είναι ο πρώτος τίτλος στη σειρά, από το Tekken 5, που έχει κατορθώσει να με εντυπωσιάσει τόσο. Αρχικά τα character models είναι ίσως τα καλύτερα που έχουμε δει από το πέρασμα της σειράς στη νέα γενιά, φέροντας την ιδανική ισορροπία ανάμεσα σε ρεαλισμό και art style. Τα animation, character effects και πληθώρα των menu παρουσιάζουν παρόμοια προσοχή, προσφέροντας έναν όμορφο τίτλο σε κάθε πιθανή πτυχή του.
Στον τομέα του ήχου δε χρειάζεται νομίζω να τοποθετηθώ ιδιαίτερα. Πιστεύω πως όποιος έχει παίξει έστω ένα τίτλο της σειράς ξέρει τι να περιμένει. Και με χαρά μου μπορώ να πιστοποιήσω πως το Tekken 8 κρατάει την παράδοση. Από τα sound effects που παράγουν χημικά στον εγκέφαλο μου με κάθε χτύπημα και juggle που κάνει connect, μέχρι το soundtrack που είναι από τα καλύτερα που είδε η σειρά τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερα bonus points για την επιστροφή του Azazel’s Chamber που είναι κατά την άποψη μου απίστευτο κομμάτι.
Ας περάσουμε τώρα και στο ζουμί του review. Η μακροζωία, και κατ’ επέκταση αξία, ενός entry μιας μακροχρόνιας σειράς fighting game εδράζεται στον σχεδιασμό. Ποια νέα mechanics εμφανίζονται και πως κρατιέται ζωντανή η κεντρική ταυτότητα ενώ παράλληλα παρέχει κάτι φρέσκο. Κατά κύριο λόγο το Tekken 8 κατορθώνει μια πολύ καλή ισορροπία, σεβόμενο τις ρίζες του, ενώ παρέχει νέα συστήματα. Συστήματα όπως το νέο heat system, το οποίο πήρε το concept των rage arts και drives του 7 και το επαναπροσδιορίζει.
Συγκεκριμένα το heat system δίνει τα properties του rage drive ενώ παράλληλα αποτελεί ένα σύστημα πίεσης. Ενεργοποιείται είτε μέσω κάποιου macro ή με συγκεκριμένα move sequences και παρέχει μια σειρά από buffs. To catch εδώ είναι η διάρκεια μιας έχει περιορισμένο χρόνο που παραμένει ενεργό. Με αυτό τον τρόπο παρέχει την απαραίτητη ισορροπία μιας και δίνει χώρο για μεγάλα combo sequences, ενώ παράλληλα μια καλή άμυνα θα το ξεπεράσει μέχρι να χαθεί. Σαν μηχανισμός, το heat system, μου άρεσε μιας και στη φύση του είναι απλό. Αλλά η χρήση του στα χέρια καλύτερων παικτών ανοίγει το δρόμο σε εκπληκτικά combo paths και juggles, μέσω animation cancelling.
Στον αντίποδα, ενώ τα heat system και rage arts παρέχουν ένα εργαλείο σε παίκτες κάθε βαθμίδας, συνοδεύονται με αρνητικά. Ένα παράπονο που είχα ήδη από το 7 είναι η ροή της μάχης. Καθώς με την προσθήκη μηχανισμών που έχουν animation ενεργοποίησης, παρατηρείται ένα πάγωμα της ροής μάχης για χάρη εντυπωσιασμού. Στον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών, που ανακαλύπτεις χαρακτήρες και κινήσεις, δεν υπάρχει κάποια αισθητή κούραση. Αλλά ήδη στη βδομάδα, το πάγωμα της ροής κινήσεων για ένα cinematic zoom in που ανακοινώνει τη χρήση κίνησης κουράζει.
Στο πνεύμα φιλικότητας προς νέους παίκτες, το Tekken δεν ανοίγεται μόνο σε νέους fans όσων αφορά τα mechanics. To Arcade mode έχει δεχτεί ένα σημαντικό “facelift” με το δικό του dedicated storyline. Με skin παλιών εποχών όπου τα Arcades είναι η νόρμα, παρέχει την αφήγηση ενός ανερχόμενου fighting game player. Με ντόπια πρωταθλήματα και έχθρες, δημιουργεί το κλίμα παλιότερων εποχών. Εποχών που λίγοι βίωσαν, ακόμα και μεγάλοι FGC players. Τεχνικά το mode είναι το ψυχοπαίδι του Ghost Battle και Arcade mode, που αποσκοπεί στο simulation της εμπειρίας “elo climb”. Ο σκοπός γίνεται πιο ξεκάθαρος και από την ύπαρξη ενός basics training σε αυτό το mode. Και αυτός είναι μια ομαλή προετοιμασία/ψήσιμο να δοκιμάσει νέος παίκτης ranked play. Αυτό, συνοδευόμενο με τη σταθερότητα του online και την ποιότητα των setting, φτιάχνει το σκελετό μιας design δομής που καθοδηγεί ομαλά τους παίκτες σε κάθε στάδιο εκμάθησης. Με κερασάκι την ύπαρξη ορισμένων auto-combo, για κόσμο που δυσκολεύεται να φτιάχνει combo strings.
Μετά από μια εβδομάδα ενασχόλησης με το Tekken 8 έχω μόνο θετικά συναισθήματα. Πρόκειται για ένα entry που με πήγε πίσω, στις εποχές του Tekken 5, το οποίο και θεωρώ την κορυφή της σειράς. Δεν ξέρω αν ήταν η τεράστια βελτίωση των μοντέλων, η εκπληκτική μουσική ή οι αλλαγές στα moveset. Ένιωσα όμως μια ευχάριστη νοσταλγία, την οποία μπορώ να πω πως τάισε το Tekken 8 με πληθώρα αναφορών και callbacks. Σε συνδυασμό με την ποσότητα περιεχομένου, τόσο για offline όσο και για online κοινό, δεν μπορώ να μη συστήνω τον τίτλο σε όλους. Σίγουρα η έλλειψη ενός dedicated tutorial, το οποίο για κάποιον λόγο βρίσκεται ενσωματωμένο στο Arcade Mode, με αφήνει παραξενεμένο. Επίσης, θέματα με character stories ή το ταχύ pacing της κεντρικής ιστορίας μπορεί να αφήσουν μικρές δεύτερες σκέψεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Tekken 8 χτίζει πάνω στην επιτυχία του 7, κοιτώντας μπροστά.
