Το αρχικό παιχνίδι Space Marine, που κυκλοφόρησε πριν από πάνω από μια δεκαετία, δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένας πρωτοποριακός τίτλος στον τεράστιο κόσμο των videogames. Ωστόσο, για τους οπαδούς του Warhammer 40K, απέκτησε μια ξεχωριστή θέση με τη δυναμική του μάχη και την πιστή απεικόνιση του εξαιρετικά “βίαιου” σύμπαντος του. Τώρα, 13 χρόνια αργότερα, το Space Marine 2 έρχεται να συνεχίσει την παράδοση, έχοντας το βαρύ φορτίο των προσδοκιών στις πλάτες του. Όχι μόνο πρέπει να ικανοποιήσει μια βάση οπαδών που λατρεύουν τη μυθολογία του Warhammer 40K, αλλά πρέπει επίσης να ξεχωρίσει σε μια βιομηχανία που έχει δει τεράστιες εξελίξεις στον τομέα της αφήγηση, στους μηχανισμούς και στα γραφικά.
Στο κείμενο που ακολουθεί, θα προσπαθήσω να μιλήσω για το πώς το Space Marine 2 αποδίδει στην αφήγηση, το gameplay, την αισθητική και την προσβασιμότητά του τόσο στους βετεράνους του σύμπαντος του Warhammer 40K όσο και στους νέους παίκτες.
Όταν αφήσαμε τον Captain Demetrian Titus στο τέλος του Space Marine, η “Ιερά Εξέταση” (Inquisition), μια φανατικά ζηλωτική σέκτα του παρανοϊκού sci-fi σύμπαντος του Warhammer 40K που είναι γνωστή για τη βίαιη δίωξη των αιρετικών, τον αιχμαλώτισε με το πρόσχημα πως είναι εξίσου αιρετικός. Η μοίρα του ήταν άγνωστη, κάτι που οδήγησε σε ένα αφηγηματικό cliffhanger που τροφοδοτούσε τους οπαδούς για χρόνια.
Στο Space Marine 2, ο Titus επιστρέφει μετά από μια ποινή κάθειρξης 100 χρόνων, αφού τελικά κρίθηκε αθώος και απελευθερώθηκε από τα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης. Χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις, καλείται να επιστρέψει αμέσως πίσω στη μάχη, αναλαμβάνοντας να οδηγήσει την ομάδα των Ultramarines ενάντια στις ατελείωτες ορδές των Tyranids, μιας βιολογικής εξωγήινης απειλής ή αλλιώς “insectoid xenos”.
Λαμβάνοντας υπόψιν το campaign, μία από τις πιο αξιοσημείωτες κριτικές για το Space Marine 2 είναι η έλλειψη βάθους χαρακτήρων, ειδικά όσον αφορά τον πρωταγωνιστή του. Ο Titus, παρά την εντυπωσιακή ιστορία του, φαίνεται έντονα μονοδιάστατος, για κάποιον περίεργο λόγο. Οι διάλογοι και η συμπεριφορά του είναι άκαμπτοι, χωρίς να προσφέρουν ουσιαστική συναισθηματική ένταση πέρα από το στερεότυπο του στρατιώτη. Αν και το σύμπαν του Warhammer 40K δεν φημίζεται για την παραγωγή σύνθετων, ενδοσκοπικών χαρακτήρων, η έλλειψη προσωπικής εξέλιξης ή ουσιαστικής ανάπτυξης του Titus καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι μια σημαντικά χαμένη ευκαιρία, για την δημιουργία θεμελίων σε κάτι που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει ως βάση για πολλά περισσότερα από ένα παιχνίδι.
Η αφήγηση αντλεί πολλά από το πρώτο παιχνίδι, με πολλές αναφορές που έχουν σχεδιαστεί για να προσελκύσουν τους οπαδούς του αρχικού τίτλου. Για παράδειγμα, ένας από τους “νέους” συντρόφους του Titus, ο Gabriel, αντικατοπτρίζει τον Leandros, έναν χαρακτήρα από το πρώτο παιχνίδι που “πρόδωσε” τον Titus. Η προσθήκη τέτοιων στοιχείων είναι σαφώς μια σκόπιμη αναφορά, σχεδιασμένη να προκαλέσει αίσθηση δυσπιστίας μέσα στην ομάδα και να “τσιγκλίσει” όσους ακολουθούν την ιστορία εδώ και χρόνια. Ωστόσο, αυτές οι αφηγηματικές ανακλήσεις μπορεί να αφήσουν ορισμένους παίκτες να αισθάνονται ότι η ιστορία ανακυκλώνει παλιό υλικό αντί να χαράζει μια νέα πορεία.
Παρόλο που το Space Marine 2 προσπαθεί να δημιουργήσει ένταση μέσω των δυναμικών της ομάδας και της θεματολογίας της πίστης και της προδοσίας, οι χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένου του Titus, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στερεοτυπικοί. Η ασταμάτητη δράση και η επικεντρωμένη στη μάχη φύση του παιχνιδιού δεν αφήνει πολύ χώρο για την εξερεύνηση σχέσεων ή προσωπικών διακυβεύσεων. Το κυρίαρχο θέμα της συντροφικότητας που επιβιώνει σε ένα περιβάλλον γεμάτο δυσπιστία εξυπηρετεί τον σκοπό του, αλλά στερείται του συναισθηματικού βάθους που θα μπορούσε να ανεβάσει την ιστορία.
Για τους οπαδούς του Warhammer 40K, αυτό μπορεί να μην αποτελεί σημαντικό μειονέκτημα. Το σύμπαν είναι γνωστό για το γοτθικό και υπερβολικό του θέαμα, όπου οι γιγάντιοι “Διαστημικοί Πεζοναύτες” με τεράστια όπλα είναι συχνά σύμβολα καθήκοντος και όχι σύνθετοι χαρακτήρες με πολυδιάστατες προσωπικότητες. Ωστόσο, για τους νέους παίκτες, η έλλειψη βάθους χαρακτήρων και μιας αφηγηματικά συναρπαστικής ιστορίας μπορεί να δυσκολέψει τη σύνδεση σε κάτι περισσότερο από ένα επιφανειακό επίπεδο.
Δεν ξέρω πως να εκλάβω το αποτέλεσμα, διότι ναι μεν πρόκειται για ένα sequel σε ένα σύμπαν που έχει ήδη θεμελιωθεί με έναν αρκετά μεγάλο όγκο από τίτλους σε διάφορα media, όμως μην ξεχνάμε πως απευθύνεται σε μία αρκετά μεγαλύτερη μερίδα κόσμου που ενδεχομένως να μην έχει την απαραίτητη τριβή με το franchise και το σύμπαν εν γένει. Οι περισσότεροι ίσως έκαναν την εισαγωγή τους στο Warhammer 40K με την κυκλοφορία πιο πρόσφατων τίτλων, όπως το Darktide, το οποίο δεν θα έλεγα πως κατάφερε να διευρύνει το fan base.
Αν το Space Marine 2 διαπρέπει σε έναν τομέα, αυτός είναι η παροχή μιας ενστικτωδώς ικανοποιητικής εμπειρίας μάχης. Το παιχνίδι είναι γεμάτο με ασταμάτητη δράση, φέρνοντας μας αντιμέτωπους με “ορδές” από Tyranids και άλλων εχθρικών δυνάμεων σε μια ποικιλία περιβαλλόντων. Ο βασικός κύκλος μάχης είναι γρήγορος, βίαιος και αδιάκοπος, συνδυάζοντας την μάχη από απόσταση με άγριες κοντινές επιθέσεις, σώμα με σώμα.
Η μάχη στο Space Marine 2 περιστρέφεται γύρω από έναν ρυθμικό κύκλο αραίωσης των ορδών από απόσταση, προτού στραφούμε σε μάχη σώμα με σώμα για να εξαλείψουμε ότι έχει απομείνει. Έχουμε πρόσβαση σε μια σχετικά μεγάλη ποικιλία όπλων, από το βασικό αυτόματο τουφέκι έως τα μεσαίας απόστασης όπλο όπως το Melta rifle, το Plasma Incinerator και κάποια melee όπλα όπως τα σπαθιά-αλυσοπρίονα, που μας επιτρέπουν να διαμελίσουμε τους εχθρούς με φρικιαστική ικανοποίηση.
Υπάρχει μια εμφανής βαρύτητα σε κάθε όπλο, μια αίσθηση δύναμης που προσδίδει ισχύ σε κάθε πυροβολισμό και χτύπημα. Παρόλο που το οπλοστάσιο μπορεί να μην είναι τόσο ποικιλόμορφο στη λειτουργία του, όσο μπορεί να ελπίζουν κάποιοι παίκτες, κάθε όπλο νιώθει εντυπωσιακά δυνατό και οι διαφορές τους επεκτείνονται κυρίως στα στατιστικά. Θα έλεγα πως μόλις βρείτε το όπλο που ταιριάζει στο style σας, οι μικρές διαφορές μεταξύ παρόμοιων όπλων δεν έχουν ουσιαστική σημασία.
Βέβαια, είτε χρησιμοποιείτε το Las Fusil για να εξουδετερώσετε εχθρούς από απόσταση είτε το Pyreblaster για “crowd control”, η μάχη είναι σχεδόν πάντα πιο συναρπαστική όταν καταλήγει σε σωματικό επίπεδο.
Ένας τομέας όπου η μάχη χωλαίνει είναι το σύστημα “αποκρούσεων” (parry). Η μάχη σώμα με σώμα συχνά νιώθει χαοτική, με εχθρούς να μας περικυκλώνουν από όλες τις πλευρές, καθιστώντας δύσκολη τη συγκέντρωση για αντεπιθέσεις (χωρίς prompt). Παρόλο που το παιχνίδι σηματοδοτεί ορισμένες επιθέσεις με μπλε κύκλους για να υποδείξει πότε είναι εφικτό το parry, το σύστημα αισθάνεται ασαφές, ειδικά σε μεγαλύτερα σενάρια μάχης. Η συμφόρηση που δημιουργείται σε πολλές μάχες, όπου πολλοί εχθροί συγκεντρώνονται ταυτόχρονα γύρω από τον παίκτη, σημαίνει ότι η επιτυχής αντεπίθεση απαιτεί περισσότερο τύχη παρά δεξιότητα.
Οι μάχες με αρχηγούς (bosses) επίσης πάσχουν από αυτό το ζήτημα, καθώς οι επιθέσεις συχνά κρύβονται μέσα σε μια πλημμύρα από οπτικά εφέ. Όταν η οθόνη γεμίζει με φώτα που αναβοσβήνουν, καπνό και Tyranids, ακόμα και οι πιο έμπειροι παίκτες μπορεί να δυσκολευτούν να συγχρονίσουν τις αντεπιθέσεις τους σωστά. Αυτή η έλλειψη σαφήνειας αφαιρεί την ακρίβεια που απαιτείται για να είναι ικανοποιητικό το σύστημα parry.
Ένα βασικό στοιχείο του συστήματος μάχης του Space Marine 2 είναι η εισαγωγή ειδικών ικανοτήτων. Η πρώτη ικανότητα που ερχόμαστε σε επαφή είναι το “rage mode”. Μόλις ενεργοποιηθεί, επιτρέπει στον Titus να θεραπευτεί και να εξαπολύσει καταστροφικές επιθέσεις, παρέχοντας μια πολυπόθητη ανάσα σε ιδιαίτερα έντονες μάχες. Ωστόσο, ο χρόνος επαναφόρτισης αυτής της ικανότητας είναι εξαιρετικά μεγάλος, γεγονός που δυσκολεύει την ενσωμάτωσή της σε κανονικές στρατηγικές μάχης. Προσωπικά το αντιμετώπιζα ως ένα δίχτυ ασφαλείας, σε περίπτωση που ξέμενα από heals.
Το παιχνίδι εισάγει επίσης jetpacks (ή jump jets) σε ορισμένες αποστολές, τα οποία αλλάζουν θεμελιωδώς τη ροή της μάχης με έναν συναρπαστικό τρόπο. Τα jetpacks μας προσφέρουν μια ισχυρή επίθεση από ψηλά και την ικανότητα να επανατοποθετούμαστε γρήγορα στο πεδίο της μάχης. Οι περιπτώσεις που υπάρχει platforming που αξιοποιεί το jetpack είναι ελάχιστες. Αυτή η δυνατότητα αποτελεί μια ανάσα σε ένα παιχνίδι όπου η κίνηση αισθάνεται αργή και βαριά. Ωστόσο, όσο συναρπαστικά κι αν είναι αυτά τα τμήματα με τα jetpacks, είναι δυστυχώς πολύ σύντομα και ελάχιστα. Το παιχνίδι αφαιρεί αυτό το “εργαλείο” ακριβώς τη στιγμή που αρχίζουμε να κατανοούμε πλήρως την δυναμική του.
Αυτά, όσον αφορά φυσικά το campaign. Στις online/multiplayer αποστολές που υπάρχει δυνατότητα επιλογής κλάσης, οι ικανότητες και τα όπλα αποκτούν μία διαφορετική πολυπλοκότητα και δυναμική μιας και μεταξύ άλλων, ορισμένες κλάσεις είναι περιορισμένες σε συγκεκριμένες ικανότητες και όπλα.
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Space Marine 2 είναι ο παράλληλος σχεδιασμός του τόσο για singleplayer όσο και για multiplayer. Ορισμένες αποστολές και επίπεδα φαίνεται να έχουν σχεδιαστεί με γνώμονα το multiplayer, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει ανισορροπίες και δυσανασχέτηση όταν κάποιος παίζει μόνος. Για παράδειγμα, υπάρχουν επίπεδα όπου πολλοί τύποι εχθρών συγκλίνουν από διαφορετικές πλευρές, απαιτώντας από τους παίκτες να εναλλάσσουν μεταξύ επιθέσεων από απόσταση, μάχης σώμα με σώμα και αμυντικών ελιγμών. Αυτό μπορεί να αποβεί συντριπτικό όταν καλούμαστε να βασιστούμε σε AI συντρόφους, ιδίως στα μεγαλύτερα επίπεδα δυσκολίας. Παραδόξως το ΑΙ αρνείται να εκτελέσει “execute” σε εχθρούς, τις περισσότερες φορές, κάτι που μπορεί να στοιχίσει. Ένα άλλο πρόβλημα είναι εξίσου πως το AI μπορεί να βρεθεί εκτός πίστας ή σε σημείο που δεν έχει πρόσβαση να κάνει revive.
Στο multiplayer, τα περισσότερα από αυτά δεν ισχύουν προφανώς, καθώς οι παίκτες μπορούν να συντονίσουν τις ενέργειές τους πιο αποτελεσματικά. Ένα μέλος της ομάδας μπορεί να επικεντρωθεί στις επιθέσεις από απόσταση, άλλο να ελέγχει το πλήθος των εχθρών, ενώ ο τρίτος μπορεί να προσφέρει την απαραίτητη προστασία. Ωστόσο, με γνώμονα αυτά που ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο, όταν παίζετε μόνοι, οι AI σύντροφοι δεν παρέχουν αυτό το επίπεδο τακτικής υποστήριξης και ως παίκτης αναγκάζεσαι να κάνεις multitasking με τρόπους που διακόπτουν τη ροή της μάχης.
Γενικά, το campaign λειτουργεί ως συμπληρωματικό στο παιχνίδι, όπως ίσως και το PvP mode το οποίο είναι εκεί για να ικανοποιήσει μία συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων. Το multiplayer PvE που φαίνεται να είναι ο “star” της υπόθεσης, προσφέρεται για ατελείωτες στιγμές διασκέδασης. Αρκεί βέβαια να υπάρξει προσθήκη υλικού σε βάθος χρόνου, μιας και στο σύνολο του θα έλεγα πως δεν μπορεί να καλύψει κάποιον για πολλές ώρες, ασχέτως που τα περισσότερα “unlockables” απαιτούν αρκετό grind.
Η κλάση που προσωπικά λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, όσων αφορά το PvE, είναι η “Assault”. Η αίσθηση του να καθαρίζεις ορδές με το σφυρί είναι ανεπανάληπτη. Στο PvP θα έλεγα πως οι κλάσεις με το μεγαλύτερο mobility είναι αυτές που ξεχωρίζουν, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Δεν έχω επενδύσει όσο χρόνο θα ήθελα στο PvP για να μπορώ να μιλήσω με σιγουριά.
Εκεί που το Space Marine 2 πραγματικά όμως διαπρέπει είναι στον οπτικό του σχεδιασμό. Το σύμπαν του Warhammer 40K ήταν πάντα γνωστό για την υπερ-λεπτομερή αισθητική του και το Space Marine 2 το ανεβάζει ένα επίπεδο παραπάνω. Τα περιβάλλοντα είναι εξαιρετικά σχεδιασμένα. Πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπές μείγμα αποσυντιθέμενων μοτίβων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και βιομηχανικών στοιχείων επιστημονικής φαντασίας. Κάθε περιβάλλον είναι σχολαστικά σχεδιασμένο, από τις σκουριασμένες μεταλλικές γέφυρες έως τους τεράστιους καθεδρικούς ναούς, όλοι διακοσμημένοι με τα εμβληματικά κρανία και τη θρησκευτική εικονογραφία που κάνουν το 40K άμεσα αναγνωρίσιμο.
Η προσοχή στη λεπτομέρεια στον σχεδιασμό των περιβαλλόντων είναι εκπληκτική, δημιουργώντας έναν κόσμο που φαίνεται ταυτόχρονα ζωντανός και εξωγήινος. Η γοτθική μεγαλοπρέπεια της αρχιτεκτονικής των Imperium, σε συνδυασμό με τα φρικαλέα βιολογικά χαρακτηριστικά των Tyranids, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα φόβου και δέους. Ακόμα και για κάποιον με περιορισμένη γνώση του Warhammer 40K, όπως εγώ, βρέθηκα συχνά να σταματώ για να θαυμάσω τα τοπία και να μελετήσω τον οργανικό σχεδιασμό.
Τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού δεν είναι μόνο εντυπωσιακά οπτικά, αλλά λειτουργούν και αφηγηματικά. Οι καταρρέουσες υποδομές, τα εκτεταμένα απομεινάρια μαχών που δόθηκαν πριν από χιλιετίες και τα πανταχού παρόντα σημάδια παρακμής ενισχύουν τον σκοτεινό τόνο του σύμπαντος του Warhammer 40K. Υπάρχει μια αίσθηση ιστορίας σε κάθε κτίριο, κάθε διάδρομο και κάθε πεδίο μάχης. Γενικά, η ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα περιβάλλοντα είναι σαν ο παίκτης να πολεμά στη σκιά πολιτισμών που έχουν ξεπεράσει τα χρόνια της δόξας προ πολλού.
Είναι εύκολο να χαθεί κανείς στη μεγαλοπρέπεια των σκηνικών του παιχνιδιού, από τους “γεμάτους” ουρανούς (skyboxes) έως τους τεραστίων διαστάσεων καθεδρικούς ναούς που δεσπόζουν στον ορίζοντα. Είναι ξεκάθαρο ότι η Saber Interactive έχει βαθιά εκτίμηση για το πρωτότυπο υλικό, και αυτό το πάθος λάμπει σε κάθε καρέ.
Το Space Marine 2 φαίνεται να υποφέρει από ένα άλλο εξίσου πρόβλημα. Προσπαθεί να ισορροπήσει την απήχησή του στους αφοσιωμένους οπαδούς του Warhammer 40K και ταυτόχρονα να είναι προσβάσιμο σε νέους παίκτες. Η Saber Interactive έχει δηλώσει ότι δεν είναι απαραίτητο να έχει παίξει κάποιος το πρώτο παιχνίδι ή να γνωρίζει πράγματα για το ευρύτερο σύμπαν του 40K για να απολαύσει το Space Marine 2. Ωστόσο, αυτό ισχύει μερικώς.
Για αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη μυθολογία του Warhammer 40K, το Space Marine 2 μπορεί να μοιάζει χαοτικό μιας και αφορά ιστορίες που εκτείνονται για αιώνες. Αν και το παιχνίδι παρέχει κάποιο πλαίσιο, ιδιαίτερα για τις μεγάλες φατριές όπως οι είναι οι Ultramarines και τα Tyranids, μεγάλο μέρος της μυθολογίας παραμένει αδιευκρίνιστο. Αφήνει την αίσθηση ότι οι παίκτες είναι ήδη εξοικειωμένοι με το πρωτότυπο υλικό. Ως αποτέλεσμα, ορισμένες αποκαλύψεις χαρακτήρων, εξελίξεις στην πλοκή και η ίδια η κλίμακα του σύμπαντος μπορεί να χάσουν το αντίκτυπο τους.
Εκεί που ελπίζω εγώ είναι πως το Space Marine 2 ίσως αποτελέσει το έναυσμα, προς τους “νεοφερμένους” όπως εγώ, για την εξερεύνηση του γενικότερου σύμπαντος του Warhammer 40K.
Αυτή η τριβή με έναν υπάρχοντα και εκτεταμένο κόσμο χωρίς επαρκή εισαγωγή στα πολύπλοκα σενάρια του μπορεί να οδηγήσει τους παίκτες στην περίεργη αντιμετώπιση σημαντικών αφηγηματικά στιγμών ή χαρακτήρων των οποίων τη σημασία δεν μπορούν να αντιληφθούν και να εκτιμήσουν πλήρως. Για εκείνους που δεν είναι διαβασμένοι στη μυθολογία του Warhammer 40K, οι αποκαλύψεις χαρακτήρων αργότερα στο παιχνίδι ή οι αναφορές σε ιστορικά γεγονότα του σύμπαντος μπορεί να φανούν υποτονικές ή αδιάφορες.
Το Space Marine, που κυκλοφόρησε πριν από πάνω από μια δεκαετία, κατέλαβε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των οπαδών του Warhammer 40K με τις έντονες μάχες του και την πιστή απεικόνιση του βίαιου σύμπαντος του παιχνιδιού. Μετά από 13 χρόνια, το Space Marine 2 έρχεται με μεγάλες προσδοκίες να ανταποκριθεί στην αγάπη των φανατικών οπαδών, αλλά και να ξεχωρίσει σε έναν κλάδο που έχει εξελιχθεί σημαντικά σε τομείς όπως η αφήγηση και τα γραφικά. Ωστόσο, ενώ το παιχνίδι παραμένει πιστό στις ρίζες του και προσφέρει ασταμάτητη δράση, η έλλειψη βάθους στους χαρακτήρες και ιδιαίτερα στον πρωταγωνιστή Titus, αποτελεί ένα από τα αδύνατα σημεία του. Η ιστορία δεν καταφέρνει να προσφέρει κάτι νέο και συναισθηματικά πλούσιο, ανακυκλώνοντας υλικό από το πρώτο παιχνίδι, κάτι που μπορεί να απογοητεύσει όσους περίμεναν κάτι περισσότερο.
Αν και το Space Marine 2 ξεχωρίζει για την ικανοποιητική και έντονη μάχη του, με όπλα που προσφέρουν μια αίσθηση δύναμης, το σύστημα αποκρούσεων (parry) και η ακατάστατη φύση των μαχών σώμα με σώμα παρουσιάζουν προβλήματα. Οι ειδικές ικανότητες, όπως το “rage mode” και τα jetpacks, προσθέτουν μια φρέσκια πνοή στη ροή της μάχης, αλλά χρησιμοποιούνται περιορισμένα. Παράλληλα, το παιχνίδι διαπρέπει στον οπτικό σχεδιασμό, δημιουργώντας εντυπωσιακά περιβάλλοντα που συνοδεύουν την ιστορία και τη μεγαλοπρέπεια του Warhammer 40K. Για τους νέους παίκτες που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη μυθολογία, το παιχνίδι μπορεί να φανεί αδιάφορο στο αφηγηματικό κομμάτι, λόγω της συχνά αδιευκρίνιστης αφήγησης του σύμπαντος.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει μια ιδιαίτερη έλξη και δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς αυτό. Παίζοντας το Space Marine 2, σου γεννά την διάθεση του να θέλεις να βουτήξεις με τα μούτρα στο σύμπαν του 40K. Για αυτούς που είναι πρόθυμοι να αγκαλιάσουν αυτά που έχει να προσφέρει ο τίτλος και να ανακαλύψουν μόνοι τους την μυθολογία του 40Κ, είναι μία “must” αγορά. Με τον δικό του μοναδικό τρόπο, το Space Marine 2 προσφέρει μια ευκαιρία να εξερευνήσουμε ένα από τα πιο πλούσια και ανεπτυγμένα σύμπαντα στον χώρο του gaming.
Το “Review” βασίστηκε στο pre-release/review build του παιχνιδιού, το οποίο μας έγινε διαθέσιμο από την “ave“, εκ μέρους της “Focus Entertainment“, τους οποίους και ευχαριστούμε.
